Ve aslında boşa harcanan zamanı daha da boşa harcayarak, doldurmaya çalışmak gibi. Bazen "Bazen"li cümlelerle ayinler yapıp, temiz bir sayfayı kirletmek gibi. Kısaca "saçmalamak".
Bazen o kadar zor olur ki, saçmalamak için seçtiğiniz kelimeler, sizden kaçmak için çok uğraşır.. Siz o kadar uğraşmadan, çaba harcamadan seçersiniz, kelimeleri. Sonra mı ? Seçtiğiniz kelimeler, onları bir araya getirip cümle kurmaya çalışırsınız. Çalışırım... Anlamsız cümleler toplulukları, belirli kelimelerle yazılır, bunlar genel olarak kişiye göre değişen kelimelerdir. Bu kelimeleri sanki biz (ben) bulmuşum gibi hissederiz. Azıcık şizofrenik mi davranıyoruz acaba ?
Edebiyat derslerinde, yazılan yazıların okunmasıyla şöyle bir sonuç çıkar ortaya, "Her okuyan ve her okunuşta farklı anlamlar çıkartılabilen yazılardır, metinlerdir. vs.". Bu nasıl bir sonuçtur ki, o kelimeleri cümleleştirip, cümeleleri metinleştiren yazar, farklı anlamlar çıkarasınız diye mi yazdı o yazıları. Yazar yada saçmalayan kişi size bir tek anlam çıkarmak için yazmadıysa, bu yazar veya saçmalayan kişi neyin peşinde ?
Madem ki herkes farklı anlamlar çıkartıyor. O zaman sorun bizde. Biz okumayı bilmiyoruz. Yazarın anlatmak istediğini her kafadan farklı anlayarak, ki buda her bir sonuç çıkarma ayinlerinde bizi çıkmaza sürüklüyor. Evet. Biz okumayı bilmiyoruz. Özellikle de ben. Çünkü hiçbir yazıdan ikinci bir anlam çıkaramadım..
"Saçmalıyorsam, varım !"
Anlamsız cümleler topluluklarında görüşmek üzere.
uğur karadeniz
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder