Hafta sonları olarak bilinen cumartesi ve pazar.
Hafta içi büyük bir sevinçle beklediğimiz hafta sonu günleri.
ve biraz dışarı çıkmaya ihtiyacım var.
birazdan da daha fazla sanki.
Çünkü eğer yaşadığınız ortamda tanıdığınız veya tabiri yerindeyse takılabileceğiniz birkaç arkadaşınız yoksa, bilin ki hafta sonları sizin (bir nevi benim) için korkulu rüya görmek gibi.
Olan sınavlara çalışmak güzel bir fikir aslında fakat, insan bir süre zarfından sonra yoruluyor. Fiziksel olarak değil. Tamamen zihinsel.
Şimdi diyeceksiniz ki, "Seni evde tutan mı var ? ".
Evet. Hayır. Yok yani beni evde tutan. Fakat dışarıya çıkıp belirli bir zaman dilimini geçirmek içinde bir sebep yok. Eskiden yani ilk okulun tozunu yuttuğumuz zamanlarda eve girmezdik. Ne oldu da herkes eve kapandı ?
Bilgisayar mı ?
Televizyon mu ?
Teknoloji mi ?
Hayır !
Sadece bizim beyinlerimizin bizi hayatta tutacak kadar kullanmamız. İşte hepsi o kadar.
Beyinlerimiz korkuyor. O yüzden evde kalmayı tercih ediyorlar. Bir nevi evim benim güvenli yerim; hesabı. Değil aslında.
Söylenecek söz çok aslında. Fakat, elbet değişecek herkes. He sonra ne mi oluyor ? Bazı yanlış örgütlenmeler yüzünden, kendi hayatlarına mal oluyorlar.
Bu kadar şeyi açıklayan bir kare;
Evet. Belki biraz saçma biraz da devrik cümlelerim. Umarım ne demek istediğimi anlamışsınızdır.
ve evet.
I need go out !
uğur karadeniz(deneme)
