Aslında aynı..
Çünkü birikmişlik var içinde.. Klavyeme bakmadan yazdıklarımın birikmişliği. Bazense sildiklerimin..
Yeni bir senenin başladığına işaret ederekten.
Bazenler uğruna. Bazensizlik tatlarına.
Tadabildiğimiz bazensizliklere.
Tadamadığımız "aman boşverlere."
Birikmişlik var bu sefer.
Bayatlamış olanlar var.
Tazelenmeye yüz tutmuş;
Sevgiler, sevgicikler.
Bir o kadar da masum.
Bazen yalnış yazıp düzeltmek korkusuna.
Bazen ise yazdıklarımızın yanlış olduğuna,
Kabullenmek gerektiğine,
Bazenlere..
En iyisi mi ?
Saçmalayın gitsin.
Saçmaladıkça insan açılır. Çorap söküğü misali.
Elbet biter, ama yinede rahatlar insan..
Bazen birikmişlikler, aklınızdan sırası belli olmadan geçer.
Rastgele deriz ya buna.
Yok işte öyle değil. Aklımızın, daha doğrusu bizim..
Nasıl olmasını, nasıl hatırlamamızı istediklerimize dair olanlara..
Bir taraftan yazarken, diğer taraftan okunur mu acaba diye,
Yazmamak korkusuna.
Bayatlayan bazenler,
Ardı kesilmeyen zatenler.
Bir o kadar da
Bazensizlikler..
ve;
yine başı sonu saçma sapan dolu birkaç kelime birikintisi,
yine bir başka saçmalama ayini..
uğur karadeniz
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder