Bir bazensizlik anısına kapılmak vardır hayatta. En azından benim için.. Yani..Kelimeleri bir araya getirip de kuramadığım bir iki cümle dahi, bazen içimde o kelimelerle yaşıyormuşcasına.. Yani bildiğim, bilmediğim hesabı. İşte tam o anda diyorum ki; "Acaba ? Bazen de..".. Hep bir yüklem kaybı, özne eksikliği.. Nedir bunun çaresi ki ? Daha doğrusu sebebi nedir ? Sebebini bulmadan çare arıyorum acaba ondan mı ?
..diye saçma sapan, kurallara ve ilkelere aykırı sorular soruyorum kendime. Sonra birden, hani şu televizyonlarda camlar kırılıp; hayallerin, düşüncelerin yok olduğu sahneler olur ya. Heh. İşte tam yine o anda bende de öyle. Bırak diyorum. Bazen diyorum. Yeter diyorum. Bazen, bana zaten yetiyor diyorum. Anlatamıyorum sağ beynimden soluma, solumdan sağıma..
Bazen araya biraz zaman girer; salise, saniye, dakika, gün, ay, yıl gittikçe çoğalanından.. Yinede anlamıyorum, anlatamıyorum.
Bazensizliklerden çaldım yine bugün. Kendi kendimden çaldım.
uğur karadeniz
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder