Konu olarak son yüzyılın ve gittikçe de değerini kaybeden, değer yargılarımız..
Kendimde dahil olmak üzere yeni nesil teknoloji sayesinde robotlaşma adımlarını çok iyi takip ediyoruz. Bu demek oluyor ki, bir ev içinde gerçekten çok iyi yabancılaşıyoruz. Birbirimizle nasıl konuşulması gerektiğini, nasıl davranılması gerektiği unutuyoruz, unuttuğumuz içinde geleceğe bu değerlerimizi taşıyamıyoruz..
Aslında anlatmak istediğim, bir ev içerisinde yabancılaştığımızdır. Bu gerçekten kötü bir şeydir ki, bunun ve bu yabancılaşma potansiyelinin artması, birçok ailenin yıkılmasına neden oluyor. Çünkü birbirlerimiz arasında olan iletişim, iletişim değerini kaybediyor. Aslında bir makineye karşı artık rahatça konuşabiliyoruz; oda bize tepki ve cevap verebiliyor.
Aynı ev içerisinde yabancılaşıyoruz çünkü; birçok öğrenci ve iş arayanlar, geleceklerini baz alan bazı sınavlara tabii tutularak elde etmekten başka şansları olmadığı için, kitaplar arasında kayboluyorlar. Kitap okumak güzel olabilir ama, bazende konuşmak lazım. Konuşmak bir insanın en gereksinimlerinden biri bana göre. Konuşmadığımız zamanlar, konuşamadığımız zamanlar haline ne ara döndü ki ?
Yabancılaşmak kelimesine bir de şu yönüyle bakalım, iş ve kariyer sahibi olabilmek için, daha doğrusu ayın sonunu denk getirebilmek için, ekmek parası peşinde koşanlar; meşgul oldukları için, etrafında olup bitenlerden haberdar olamıyorlar. Çünkü tek düşündükleri ve yaptıkları şey "Çalışmak". Bu ne kadar bir durum aslında. Buda iletişim bozukluğu ve iletişim kopukluğunu ortaya çıkarıyor. Aslında bunlara sebep olan tek şey; İnsan.
Evet. Aynı ev, aynı oda içerisinde bile yabancılaşıyoruz. Birbirimizi unutuyoruz. Birbirimizin isteklerini karşılamak yerine kendi isteklerimizi karşılamaya çalıştığımız için, hep daha fazlasını istiyoruz. Buda bizi yabancılaştırıyor.
"Aynı ev içerisinde yabancılaşıyoruz. "
"Gelecek ve geçmiş neslin en büyük sorunu bence.."
uğur karadeniz
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder