Genelde en zorudur ilk cümleleri kurmak. Çünkü sonrasını ilgilendirir, bilgilendirir. Bazense ne ilk, ne son, ne de diğer cümleler.. İlgisizlikten kurulamayan cümleler..
İnsanlar sevebilen yaratıklardır. Öyleler de. Fakat sadece sevmekle kalmayıp onu farklı amaçlar doğrultusunda, ekseninden kaydırabiliyorlar. Dedim ya az önce, "ilgisizlikten..".. Evet gerçekten de bunları hepsi ilgisizlikten oluyor. İnsanların birbirine olan ilgisi gittikçe azalıyor. Bir 1366*768 pixel'e daha fazla ilgi verdiğimiz; bir gerçek, bir deneyin analiz edilmeyen sonucu. Ya da onun gibi bir şey işte..
Birbirimize değer vermiyoruz. Veriyorsak bile bu değerler karşılıklı menfaat kollarında kabartılıyor ki, tüm değerler karşılıklı menfaatler yerine geldiğinde { value = 0; }
Hayat bu kadar ucuz işte. Değeri yok ya. Halbuki biz değerin bile ne kadar değerli bir şey olduğunun farkında olabilseydik, belki halen daha hani şu çok istenen çocukluk özlemi; seksenler, doksanlar, yetmişler... Ne oldu onlara ? Kayıp mı oldular ?
-Hayır.! diyen bir tek ben değilimdir herhalde. Kayıp etmedik o yılları, enleri, özellikle de hayatlarımızı. Nasıl oldu da insanlar kendilerinde olan fakat dışarıda olmadığını zannetikileri değer parçasından yoksun oluyorlar ?
Bir de şöyle bir durum daha var.
-> Fazla değer verme durumu.
OverflowError...
Fazla değer vermek değilde, neden sadece o insana değer veriliyormuş da diğerlerine verilmiyormuş gibi bir hisse kapılmakta üstümüze yok bizim ?
Neyimiz diğerlerine göre fazla veya eksik ? Bence eksik olan hayallerimiz, fazla olan ise yine düşüncelerimiz. Hayatlar bu kadar kısaldığı zamanda insanlar "insan" olarak nitelendirilmek yerine çoğul eki aldığına emin olmalıyız.
İnsanlar..
if( value == 0 )
value = 1;
else
value = 1;
uğur karadeniz(denedim yine..)
