Farkında olmadan da kullanırız, hiç sormadan. Bir kitap yazmak gibi aslında. Bazen demekten gına gelmiştir belki ve bazenleri toplarız bir araya. İşte o zaman sayfaları hiç bitmek bilmeyen bir kitap çıkar karşımıza. Sayısız kelime, düşünce, hayaller, aşklar, sevgiler, ileriye dönük kurmacalar, geçmişi kurcalayan kuruntular..
Gerçekten biraz düşünüldüğünde bazen yaptıklarımızın rutin olarak değil, istek dışı yapılmasının yanında, farklı bir şey bu. Kelimelerle anlatamıyorum şahsen, bazen.. Gerisi gelmiyor işte. Fakat çok güveniriz bu anlarımıza; Bazenlerimize. Farkında değiliz ki bir gün bizi bırakıp gidebilirler.
Düşünsenize ! Güvendiğiniz, her an baş ucunuzda duran herhangi bir şey gibi. Yokluğunu fark etmemiz uzun sürebilir. Ya sonrası ? Ya güvendiğimiz "Bazenlerimiz" ? Onlarsız ne yaparız ?
Düşünsenize ! Güvendiğimiz kadar da değildir belki. Bazenlerimiz gittiğinde "Zatenler" başlar der, devam ederiz hayatımıza, yazmaya, yaşamaya, sevmeye, .. Devam ederiz sonu gelmeyen cümleleri kurmaya.. Devam ederiz saçmalamaya.. Devam ederiz işte, devam ettiklerimize, edemediklerimize..
İşte bazen böyle yazılar yazarız. Bazen okuduğumuzda hiçbir anlam ifade etmezken, ifadelerin anlamı olduğunu anlarız.
 |
| Alakalı mı bilmiyorum ama geçenler can sıkıntısına çıkarttığım bir kitap ayracı :) |
uğur karadeniz